06. november 2019
Opnieuw kijkt de mysterieuze schim op en zien we het licht van de spots weerkaatsen in zijn pretogen. “Kennen jullie dat moment? Dat je weet dat het de laatste avond samen gaat zijn, maar daar beiden nog niet aan wil denken. Morgen komt de realiteit weer, maar voor nu, gewoon… Zullen we nog een keer liegen?”
07. mei 2019
Een wijs man zei ooit dat wanneer je een bloem mooi vindt, je deze plukt. Wanneer je van een bloem houdt, je deze laat staan. Je laat ‘m staan zodat de zon en de regen hem kunnen laten groeien, laten bloeien tot zijn volle potentieel.
Pas wanneer je je andermans geluk boven dat van jezelf kan plaatsen, dan weet je dat het echt is. Dat het echt was.
23. januari 2019
Moet ik dat nu al weten dan? Was dit geen simpele les waarbij we met een schuin oog naar filmpjes moesten kijken over verschillende open dagen die nog een eeeeeuwigheid ver weg leken te zijn. Nog steeds staar ik in de groene kijkers van mijn minst favoriete docent. Ze zal vast geen genoegen nemen met ‘fee’, ‘drie kazen hoge dikkop op ski’s’, of ‘professioneel trampoline springster’. Dat waren de dingen waarvan ik vroeger dacht dat ik ze zo maar eens mijn hele leven kon gaan doen.
22. november 2018
Wanneer ik uren later midden in de nacht mij op het strand bevind, realiseer ik mij de ironie van mijn wens. Ik had immers ook niet voor liefde voor mijzelf gewenst, maar voor liefde in het algemeen. En ondanks dat mijn eigen hart voor die paar seconden enorm verscheurd voelde in net zulke kleine stukjes als het zand in mijn handen, wist ik dat iemand anders die avond wel liefde had gevonden. Door mijn tranen heen verschijnt een minuscuul glimlachje. “Je wordt bedankt, mysterieuze boom.”
30. oktober 2018
Ook een broek wordt uit een stapel kleren gevist. Ook al mijn oorbellen lijken van de aardbodem te zijn verdwenen. Ik zucht. Dit is niet mijn dag. Sterker nog, de laatste dagen was geen enkele dag ‘mijn dag’. De laatste dagen is mijn lichaam alleen maar gevuld met nicotine en cafeïne. Niet mijn twee beste gewoontes. Maar goed.
11. oktober 2018
Ze wendde haar hoofd af, waardoor ik besloot door te lopen. Een gevoel van leegte nam mijn lichaam in beslag en zelfs de vreugde van mijn nieuwe outfits waren niet genoeg om dat te overwinnen. Sjokkend liep ik door. De rest van de dag ben ik haar niet meer tegengekomen.
05. april 2018
Er bleef niet veel meer over dan twee personen die elkaar compleet verwoest hadden in de strijd om wie het langste overeind bleef staan. Een wedstrijd om wie het sterkste was, terwijl we allebei nog nooit zo zwak waren geweest.
17. augustus 2017
Ik was er heilig van overtuigd dat ons veel te ingewikkelde brein niet voor zo’n dergelijk gat te vangen was. Wij zijn sterker dan dat. Want als je nagaat wat wij allemaal moeten kunnen met onze bovenkamer, dan is het onmogelijk dat er een gedeelte bestaat waar je geen controle over hebt. Dan is het onmogelijk dat je verlangens boven je verstand uit kunnen stijgen. Toch?
19. juni 2016
Verliefd zijn is veel leuker en makkelijker dan.. Hou maar op mijn beste meneer Meeuwis, want wanneer mijn biscuitdoosje geen kruimels meer bevat en het elastiek uit mijn touw verdwenen is, vind ik verliefd zijn helemaal niet zoveel makkelijker. Dan vind ik het maar lastig en eng.
12. juni 2016
Ik kijk op, mijn ogen fijnknijpend tegen het felle zonlicht en zie wat bewegen bij de torenkamer. Een jonge vrouw haalt met haar handen een paar lange lokken uit haar gezicht. Haar sieraden weerkaatsen de sprankelende zonnestralen. Ze kijkt mij recht aan met helblauwe ogen die door mij heen lijken te kijken. Ik ril. Daar staat ze dan. Precies zoals ik mij had voorgesteld.